Ręcznie robione dywany
Przez wiele lat ręcznie robione dywany były domeną tylko najbogatszych i posiadane takiego dywanu stanowiło swego rodzaju przesłanie o stanie majątkowym właściciela. Od XIX wieku powstawało coraz więcej zakładów produkujących dywany, przez co stawały się one coraz tańsza i szerzej dostępne.
Dzisiaj praktycznie każdy dywan dostępny na rynku jest tkany maszynowo, więc traci nieco na pewnych walorach rękodzieła, które zawsze jest w cenie. Co prawda zostało kilka firm produkujących dywany ręcznie i to właśnie one w dzisiejszych czasach stają się znowu coraz bardziej popularne.
O sedesie
Dla zwiększenia komfortu użytkowania, a także ze względów higienicznych, na krawędź muszli zazwyczaj opuszczana jest deska sedesowa, zwana także deską klozetową lub - w języku potocznym - sedesem1.
Jest to siedzisko w kształcie obręczy odpowiadające wymiarami górnemu obrysowi muszli klozetowej. Deska sedesowa może być złożona z dwóch połączonych ze sobą części: siedziska i pokrywy, umożliwiającej zamknięcie miski. Deska i pokrywa są mocowane na wspólnych zawiasach których nieruchoma część jest połączona z miską klozetową. Wykonana może być z tworzywa sztucznego (ABS, duroplast, PVC), drewna, HDF, stali nierdzewnej i innych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Muszla_klozetowa
Perski dywan - klasyka
Dywan perski ? ciężka, ręcznie tkana tkanina dekoracyjna z obszaru Persji, zdobiona motywami roślinnymi, scenami figuralnymi i zwierzęcymi, wytwarzana z wełny lub jedwabiu na osnowie bawełnianej lub wełnianej. Różne rodzaje dywanów wytwarzanych w Iranie nazywane są najczęściej od nazw miejscowości gdzie są produkowane, np. Hamadan, Kerman czy Sziraz.
Tradycyjna sztuka tkania dywanów perskich jest narodowym dziedzictwem kulturowym Iranu. W 2010 roku sztuka tkania dywanów z Farsu oraz z Kaszanu zostały wpisane na na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dywan_perski